MAGIE DER WORTE

Schreibwerkstatt

                     Lichtblick                     

Petra Leeb

Wenn i manchmoi moan, ois werd ma z’schwer,

kimmt irgendwo a Lichtblick her.

                                                                                                      A liebes Wort, a sanfte Hand,

                                                                                              a guade Nachricht, a verbundnes Band.

                                                                                                As Schreim vo a poor scheene Zeil‘n,

                                                                                               a wengal bei da Nachbarin verweil‘n.

A liabe Geste, a Lächeln vom Mo,

ois is a Balsam, des Wund’n heiln ko.

Ode an d’Freid, oder… wos is Hoamat

Petra Leeb

Ja manchmoi ziagts mi naus in d’Wäid,

do is so schee, hams ma verzäit,

ma sigt wos anders weit und breit,

des Reisen macht bestimmt a Freid.

I steig auf d’Berg, geh durchn Woid,

de Aussicht mia do sakrisch gfoid,

doch irgendwie is des verruckt,

noch 3 Dog mi as Hoamweh druckt.

I lieg am Meer, i geh am Strand,

zum seing gibts do so ollahand,

doch wieder is des wia verruckt,

noch 3 Dog mi as Hoamweh druckt.

I hoids hoid nirgends mehr lang aus,

denk immerzua nua an Zuhaus,

hob lang seniert, jetz woas es gwieß,

weils hoid dahoam am schensten is.

I geh am liabsten ummanand,

an unserm schena Isarstrand,

de Liab zur Hoamat ko i do gspürn,

I lass mi vo oim im Herz berührn.

A junge Mama mit ihrm Kloana,

er sigt as Wasser, herd auf zum Woana,

do fliagt da erste Stoa davo,

mit wia weng ma doch a Freid hom ko.

A Herrle geht mim Hund spaziern,

de Steckerl in de Isar fliang,

er lafft glei auf da Stei davo,

mit wia weng ma doch a Freid hom ko.

De Junga ham a für d’Natur an Sinn,

si stengan bis zu de Knia im Wasser drin,

spritzen se noss, koa Handy segt ma do,

mit wia weng ma doch a Freid hom ko.

A Radla macht a wengal Rast,

er merkt, sunst häda wos verpasst,

a Wurschtbrot packt da aus da Mo,

mit wia weng ma doch a Freid hom ko.

Zwoa Schwäne ziang do grod vorbei,

und wos i dua is eana einerlei,

as Wasser drogt sie leis davo,

mit wia weng i doch a Freid hom ko.

Und dabei konn is wieder gspürn,

de Liab zur Hoamat werd i nia verliern,

fahr nirgens anders ummanand,

am schensten is mei Isarstrand.

A gloana Ausschnitt vo da großen Wäid,

es berührt mi im Herz, des is wos zäit.